Eurasian J Pulmonol: 8 (1)| Volume: 8 Issue: 1 - January 2006 |
|
|
| Hide Abstracts | << Back | | 1. | The correlation between the distant metastases and clinical evaluation in lung cancer patients
Ahmet Selim YURDAKUL, Can ÖZTÜRK, Devrim TAŞKIN
Pages 9 - 13
Akciğer kanserli hastalarda uzak metastazlara özgül semptom ve bulgular ile metastaz varlığı arasındaki ilişki tartışmalı bir konudur. Çalışmamıza akciğer kanseri tanısı alan ve uzak metastazı olan 131 akciğer kanserli olgu alınmıştır. Hastaların 106 (%80.9)'sı küçük hücreli dışı akciğer kanseri, 25 (%19.1)'i ise küçük hücreli akciğer kanseri idi. Uzak metastazı olan hastaların 63 (%48.1)'ünde kemik metastazı, 27 (%20.6)'sinde karaciğer metastazı, 24 (%18.4)'ünde ise beyin metastazı ve diğerlerinde (%12.9) ise surrenal, karşı akciğer, cilt, intraabdominal ve servikal lenf bezleri metastazı vardı. Uzak metastazı olan hastalar içinde, kemik metastazı olanların %39.7 (25/63)'sinde, beyin metastazı olanların %54.2 (13/24)'sinde ve karaciğer metastazı olanların ise %37.1 (10/27)'inde organa özgül semptomlar, fizik muayene ve laboratuvar bulguları müspet olarak saptandı. Klinik değerlendirmenin, kemik, karaciğer ve beyin metastazlarını tahmin etmedeki sensitiviteleri sırasıyla %39.7, %37.1, %54.2, spesifisiteleri %79.4, %82.7, %94.4, pozitif prediktif değerleri %64.1, %35.7, %68.4, negatif prediktif değerleri %58.7, %83.5, %90.2, ve likelihood değerleri 1.9, 2.1, ve 9.7 olarak bulundu. Akciğer kanserli hastaların uzak metastaz varlığı açısından sadece organa özgül semptom, fizik muayene ve laboratuvar bulguları ile değerlendirilmesinin, özellikle kemik ve karaciğer metastazlarında yeterli olmadığı görülmektedir. The relationship between metastatic organ-specific abnormalities and distant metastases is controversial. The study included 131 lung cancer patients with distant metastases. Hundred and six patients (80.9%) were non-small cell lung cancer and 25 (19.1%) were small-cell lung cancer. Of the whole patients with distant metastases, 63 (48.1%) had bone, 27 (20.6%) liver, 24 (18.4%) brain and remainders (12.9%) had surrenal, lung, skin and intraabdominal – cervical lymph node metastases. Organ specific symptoms, physical examination findings and laboratory data were detected in 39.7% (25/63) patients with bone metastases, in 54.2% (13/24) patients with brain metastases, in 37.1% (10/27) patients with liver metastases. Sensitivity of prediction of clinical evaluation of the patients, for putting forward bone, liver and brain metastases were 39.7% , 37.1% , 54.2% , specificity 79.4%, 82.7% , 94.4% positive predictive value 64.1% , 35.7% , 68.4% , negative predictive value 58.7% , 83.5% , 90.2% and likelihood value 1.9 , 2.1 , 9.7 respectively. As a result, in lung cancer patients with bone and liver metastases, clinical evaluation of organ-specific symptoms, physical findings and laboratory data were not so effective to predict distant metastases. |
|
| 2. | The analysis of the factors affecting survival in advanced non small cell lung cancer patients
Nuray BAYRAK ERDAL, Taha Tahir BEKÇİ, Nejat ALTINTAŞ, Atalay SURARDAMAR, Tuncer ŞENOL
Pages 14 - 17
Dünyada kansere bağlı ölümlerin başta gelen nedeni olan akciğer kanseri önemini korumaktadır. Akciğer kanserinin büyük kısmını küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) oluşturmakta, bunun da büyük bir kısmı opere edilemeyecek kadar ileri evrede tesbit edilmektedir. Çalışmamızda, ileri evre KHDAK olgularında sağ kalımı etkileyen faktörleri değerlendirdik. Merkezimizde, 1997 ile 2000 yılları arasında tedavi gören 251'i erkek 7'si bayan KHDAK'lı olguyu retrospektif olarak değerlendirdik. Olgular 27 ile 84 yaş arasında olup yaş ortalaması 56.6 ± 10.7 idi. Çalışmamızda ortalama yaşam süresini 7.9 ± 6.6 ay olarak tesbit ettik. Yaptığımız istatistiksel değerlendirmede hastaların performans statusunun(PS), kemoterapi(KT) cevabının, radyoterapi(RT) uygulanmasının ve second line kemoterapinin sağ kalımı anlamlı etkilediğini tespit ettik. Lung cancer as a leading cause of cancer related death on the world saves its great importance. Most of the lung cancers are usually non-small cell lung cancer (NSCLC) and nearly almost all of them are presented in unresectable stage. In our study, we assessed the factors which affect the survival in advanced NSCLC. We studied 258 cases (251 male, 7 female) who were treated in our clinic between 1997-2000 years. The mean age was 56.610.7 ranging between 27-84, and median survival was 7.96.6 month. In our statistical analysis, we found that performance status of the patients, chemotherapy response, radiotherapy and second line chemotherapy affected the survival significantly. |
|
| 3. | Remission and relapse in sarcoidosis: the results of the surveillance with and without corticosteroid therapy
Ahmet Emin ERBAYCU, Zeynep Zeren UÇAR, Aydan ÇAKAN, Ayşe ÖZSÖZ
Pages 18 - 22
Günümüzde sarkoidozu tedavi edip etmeme kararı olgu bazında, rölatif kontrendikasyonlar ve uzun süreli kortikosteroid (KS) tedavisi ihtiyacı göz önüne alınarak verilmektedir. Bu çalışmada; sistemik KS tedavisinin sarkoidozlu olguların prognozuna etkisini araştırmak ve tedavisiz izlenen olgular ile karşılaştırmak amaçlanmıştır. Yeni teşhis koyulan sarkoidozlu 69 olgunun uzun dönem takip sonuçları sistemik KS tedavisi alıp almamaya göre değerlendirildi. Yaş ortalaması 43.5 (16-78) yıl idi. Olguların %37.7'si Evre-I, %55.1'i Evre-II, %4.3'ü Evre-III ve %2.9'u Evre-IV idi. Olgular ortalama 33.6 ay takip edildi. Tedavi alan grupta ortalama tedavi süresi 19.8 ay idi. Tedavi almayan grup ve tedavi alan grupta sırasıyla, toplam yanıt %97.5 ve %92.5 (p:0.55), remisyon %80.9 ve %55.5 (p:0.03), stabil seyir %16.6 ve %37 (p:0.08) ve nüks %14.6 ve %8 (p:0.69) idi. Tedavi almayan grupta; spontan remisyon izlenen olguların %11.7'sinde ve stabil kalan olguların %28.5'inde (p:0.26), tedavi alan grupta; remisyon sağlanan olguların %6.6'sında ve stabil kalan olguların %10'unda nüks gözlendi (p:1.0). Sonuç olarak; sarkoidozlu olgularda sistemik KS tedavi alıp almamanın nüksü etkilemediği belirlendi. Tedavisiz ve tedavi ile takip edilen olgularda remisyon olmadan stabil seyirin nüksü artırmadığı tespit edildi. Spontan remisyon oranları Evre-I'de %96 ve Evre-II'de %62.5 idi. The decision to treat or not treat sarcoidosis is made on case basis, with relative contraindications and the requirement of long term corticosteroid (CS) therapy. In this study; it was aimed to search the effect of systemic CS therapy on prognosis of patients with sarcoidosis and compare with cases who had been followed up without therapy. The long term follow up data of 69 newly diagnosed patients with sarcoidosis was evaluated according to the presence of CS therapy or not. The mean age was 43.5 (16-78) years. Of the cases 37.7% was stage-I, 55.1% was stage-II, 4.3% was stage-III and 2.9% was stage-IV. The cases were followed for 33.6 months in average. The mean duration of therapy was 19.8 months in therapy group. In case of therapy group and in others who had been followed without therapy: total response rate was 97.5% and 92.5% (p:0.55), remission 80.9% and 55.5% (p:0.03), stable course 16.6% and 37% (p:0.08) and relapse 14.6% and 8% (p:0.69), respectively. In group who had been followed without therapy; relapse was observed in 11.7% of the cases who had spontaneous remission and in 28.5% of the stable cases (p:0.26), where it was in 6.6% of the induced remission group and 10% of the stable cases in therapy group (p:1.0). In conclusion ; it was shown that whether having systemic CS therapy or not do not effect the frequency of relapse in cases with sarcoidosis. It was also marked that; to be in stable course without remission does not increase relapse either in cases who had therapy and in cases who did not. The spontaneous remission was 96% in satege-I and 62.5% in satge-II. |
|
| 4. | The effect of cigarette smoking on pulmonary diffusing capacity in asymptomatic smokers
Erkan CEYLAN, Mehmet GENCER, Mehmet Nuri TURAN, Ahmet BAYAT
Pages 23 - 26
Amfizematöz lezyonlar, sigara kullanımı ile ilişkili ilk görülen yapısal akciğer hasarıdır. Sigara içimi ile ilişkili akciğer patolojilerinin tanısında ve önlenmesinde akciğer fonksiyon testlerindeki anormalliklerin erken saptanması önemli katkı sağlar. Bu çalışmada asemptomatik sigara içici ve sigara içmeyenlerde karbon monoksit difüzyon kapasitesini karşılaştırarak asemptomatik sigara içicilerde solunum fonksiyon testleriyle akciğerdeki erken reverzibl harabiyeti göstermeyi amaçladık. Çalışmamızda karbon monoksit difüzyon kapasitesi (DLCO) asemptomatik sigara içici ve sigara içmeyenlerde ölçülerek karşılaştırıldı. Çalışmaya alınan 54 olgunun 29'u sigara içerken, 25'i sigara içmemekteydi. Olguların yaş ve cinsiyet dağılımı benzerdi. Standart spirometrik testleri (FVC, FEV1, FEV1/FVC, FEF 25-75%) ve DLCO, DLCO/VA değerlerini ölçtük. Sigara içen grupta DLCO, DLCO/VA değerleri, küçük hava yolları akım obstrüksiyon değerlerine göre daha yüksek oranda azalmıştı. Bu da sigara içicilerin değerlendirilmesinde DLCO, DLCO/VA'nın daha duyarlı ve patolojiyi erken saptamada daha etkili fonksiyonel bir test olduğunu göstermiştir. Bunun yanısıra sonuçlarımızda DLCO, DLCO/VA değerleriyle sigara içim süresi ve sigara miktarı arasında da anlamlılık vardı. Bu çalışmanın pratik önemi; genç, sağlıklı sigara içicilerde akciğer fonksiyonlarındaki reverzibl hasarların erken saptanması, sigaraya bağlı gelişebilecek hastalıkların erken dönemde tanısını mümkün kılmaktadır. Emphysematous lesions seem to be the first structural pulmonary lesion in direct relation with smoking. Early detection of lung function tests abnormalities is an important contribution towards prevention and diagnosis of smoking related lung pathology. In this study we compared pulmonary diffusing capacity for carbon monoxide (DLCO) in asymptomatic smokers and non-smokers. Our aim is to show early reversible damages of lung in asymptomatic smokers by pulmonary function test. Fifty-four subjects of which 29 smokers and 25 non-smokers with a similar age range and sex distribution were included in the study. We performed standard spirometric tests (FVC, FEV1, FEV1/FVC, FEF25-75%, PEF), and DLCO, DLCO/VA studies analysed. The results obtained were as follows: In the smokers group, a high number of reduced values of DLCO, DLCO/VA comparing with small airways flow obstruction was found, which seems to mean that DLCO, DLCO/VA are more sensitive and earliest functional test to detect pathology in smokers’ evaluation. Furthermore, a significant correlation was found between DLCO, DLCO/VA values and duration of smoking, number of cigarettes smoked. The practical importance of this study is that the possibility of early detection of reversible damages of lung function in young healthy smokers is an important contribution to diagnose smoking associated diseases in early stages. |
|
| 5. | Serum leptin levels in stable asthmatic patients and relation between leptin and severity of asthma, and obesity
Gamze KIRKIL, Figen DEVECİ, M.Hamdi MUZ, Fulya İLHAN, Yasemin ÇAKIR
Pages 27 - 32
Obezlerde astım insidansı artmaktadır. Leptinin obezite ile ilişkili astımın patogenezinde rol oynayabileceği düşünülmektedir. Çalışmamızda astımlı olgularda serum leptin seviyeleri ile astım şiddeti ve obezite arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır. 30 stabil astımlı ve 10 sağlıklı olguda vücut kitle indeksi (VKİ), serum leptin, TNF-?, IL-6, IL-12 konsantrasyonları, FEV1, FEV1/ FVC ve PEF değerleri ölçüldü. Astımlı olgular ile kontrol grubu arasında VKİ açısından fark saptanmadı (p>0.05). TNF-?, IL- 6, IL-12 ve leptin seviyeleri astımlı olgularda kontrol grubuna göre yüksekti (sırasıyla p=0.001, p=0.001, p=0.009, p=0.001). TNF-?, IL-12 ve leptin seviyeleri orta persistan (OP) (sırasıyla, p=0.005, p=0.053, p=0.004) ve ağır persistan (AP) olgularda kontrol grubuna göre yüksek idi (sırasıyla, p<0.001, p<0.001, p<0.001). IL-6 seviyeleri HP, OP ve AP astımlı olgularda kontrol grubuna göre yüksekti (sırasıyla p=0.023, p=0.001, p=0.008). TNF-?, IL-12 ve leptin seviyeleri AP astımlı olgularda HP olgulara göre yüksekti (sırasıyla, p=0.003, p=0.006, p=0.034). VKİ OP ve AP astımlı olgularda HP olgulara göre (OP için p=0.022, AP için p=0.001) ve AP astımlı olgularda kontrol grubuna göre yüksekti (p=0.006). Astımlı olgularda leptin seviyeleri ile VKİ, TNF- ? ve IL-12 seviyeleri arasında pozitif (sırasıyla R=0,353, p=0.025, R=0.610, p=0.001, R=0.492, p=0.001), VKİ ile FEV1, FEV1/FVC ve PEF arasında negatif korelasyon olduğu (sırasıyla R= -0,654, p=0.000, R= -0.522, p<0.003, R= -0.668, p=0.000), leptin seviyeleri ile solunum fonksiyon testi (SFT) parametreleri arasında korelasyon olmadığı izlendi. Çalışmamızın sonuçları; astım şiddeti ile obezite arasında bir ilişki olduğunu ve leptinin astım patogenezinde özellikle inflamasyonu artırarak önemli role sahip olabileceğini düşündürmüştür. The incidence of asthma is increasing among obese people. It is thought that leptin may play a role in pathogenesis of obesity related asthma. We aimed to investigate the relation between serum leptin levels and obesity, and severity of asthma. Body mass index (BMI), serum leptin, THF-, IL-6 levels, and FEV1, FEV1/FVC and PEF values of 30 stable asthmatic patients and 10 healthy controls were evaluated. There was no difference in BMI between asthmatic and control cases (p>0.05). Serum TNF-, IL-6, IL-2, leptin levels of asthmatic cases were higher than control cases (p=0.001, p=0.001, p=0.009, p=0.001 respectively). TNF-, IL- 12, leptin levels of moderate persistent (MoP) (p=0.005, p=0.053, p=0.004 respectively) and severe persistent (SP) (p<0.001, p<0.001, p<0.001 respectively) asthmatic cases were higher than controls. IL-6 levels of mild persistent (MP), MoP, SP asthmatic cases were higher than controls (p=0.023, p=0.001, p=0.008 respectively). TNF-, IL-12 and leptin levels were high in SP asthmatics compared with MP asthmatics (p=0.003, p=0.006, p=0.034 respectively). BMI of MoP and SP asthmatics were higher than MP asthmatics (for MoP p=0.022, for SP p=0.001), BMI of SP asthmatics were high when compared with controls (p=0.006). In asthmatics a positive correlation between leptin levels and BMI, TNF-, IL-12 ( R00.353, p=0.025, R=0.610, p=0.001, R= 0.492, p=0.001 respectively), and a negative correlation between BMI and FEV1, FEV1/FVC , PEF values ( R=0.654, p=0.000, R= -0.522, p<0.003, R= -0.668, p=0.000, respectively) was found. Any correlation was not found between leptin levels and FEV1, FEV!/FVC, PEF values. Results of our study suggests that a relation can be present between asthma and obesity, and leptin can take part in asthma pathogenesis especially by increasing inflammation. |
|
| 6. | Spontaneous hemothorax due to ruptured pulmonary infarction after anticoagulation with enoxaparin: a case report
H. Ahmet BİRCAN, Ünal ŞAHİN, Ahmet AKKAYA
Pages 33 - 36
Pulmonary thromboembolism remains a leading cause of morbidity and mortality. Embolic obstruction of pulmonary vasculature may result in pulmonary hemorrhage but usually does not cause pulmonary infarction. Pulmonary infarction may occur only 10 % of pulmonary emboli but, the rupture of pulmonary infarction is a very rare condition in the chest diseases clinics. In the literature only a few case reports have been published. We report here spontaneous hemothorax that thought to be occurred due to ruptured pulmonary infarction in a case of pulmonary thromboembolism anticoagulated with enoxaparin (1mg/kg, bid, SC). The patient was successfully managed with discontinuation of anticoagulation, blood and plasma transfusions, chest tube drainage for evacuation of blood from the pleural space. Pulmonary thromboembolism remains a leading cause of morbidity and mortality. Embolic obstruction of pulmonary vasculature may result in pulmonary hemorrhage but usually does not cause pulmonary infarction. Pulmonary infarction may occur only 10% of emboli but the rupture of pulmonary infarction is a very rare condition in the chest disease clinics. In the literature only a few case reports have been published. We report here spontaneous hemothorax that thought to be occurred due to ruptured pulmonary infarction in a case of pulmonary thromboembolism anticoagulated with enoxaparin (1mg/kg, bid, sc). The patient was successfully managed with discontinuation of anticoagulation, blood and plasma transfusions, chest tube drainage for evacuation of blood from the pleural space. |
|
| 7. | Mekanik ventilasyon Hüseyin ÖZ, Güniz MEYANCI KÖKSAL
Pages 37 - 46
|
|
|
|
|