Eurasian J Pulmonol: 5 (2)| Volume: 5 Issue: 2 - April 2003 |
|
|
| Hide Abstracts | << Back | | 1. | The role of serum eosinophilic cationic protein level in monitoring allergic asthma therapy
Dilaver TAŞ, Faruk ÇİFTÇİ, Ömer DENİZ, Ergun TOZKOPARAN
Pages 41 - 48
Bu çalışma, allerjik bronş astımı tedavisinin izlenmesinde serum ECP (eozinofil katyonik protein) düzeyinin değerini araştırma amacıyla yapılmıştır. Çalışmamıza, atopisi olan 17 bronş astımlı hasta ve kontrol grubu olarak 10 sağlıklı gönüllü alındı. Çalışma ve kontrol gruplarında, solunum fonksiyon testleri, total IgE, periferik kan eozinofil sayımı ve serum ECP ölçümü yapıldı. Astımlı hastalar, 6 hafta boyunca şutikazon propiyonat ve gerektiğinde salbutamol kullandı. Altı haftalık tedavi sonrası aynı testler tekrarlandı. Periferik kan eozinofil sayısı ve serum ECP düzeyi, normal bireylere göre astımlı hasta grubunda anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla p<0.01, p<0.01). Serum ECP düzeyi, kan eozinofil sayısı ile pozitif korelasyon gösterdi (p<0.01). Ayrıca, serum ECP düzeyi ile PEF (tepe akım hızı) arasında negatif korelasyon saptandı (p<0.05). Ancak, FEV1 ile herhangi bir korelasyon saptanamadı (p>0.05). Tedavi periyodunun sonunda, periferik kan eozinofil sayısı ve serum ECP düzeyleri bronş astımlı grupta anlamlı bir düşme gösterdi (sırasıyla p<0.01, p<0.01). Solunum fonksiyon testleri (PEF ve FEV1), antiinflamatuvar tedavi öncesine göre anlamlı olarak yüksekti (p<0.01). Serum ECP düzeyleri, atopik astımlı hastaların hava yollarındaki inflamatuvar değişiklikleri gösteren önemli bir belirteçtir. Serum ECP, atopik astımlı hastalarda, antiinflamatuvar tedavi etkinliğinin saptanmasında, hastalık aktivitesinin izlenmesinde, diğer testlerle birlikte objektif bir parametre olarak kullanılabilir. The purpose of this study is to investigate the role of the serum eosinophilic cationic protein (ECP) level for monitoring allergic bronchial asthma therapy. Seventeen atopic patients with asthma and ten healthy control subjects were enrolled in the study. Total IgE, peripheral blood eosinophil count, pulmonary function tests and serum ECP measurements were performed to all the subjects. The asthmatic patients were given fluticasone propionate and salbutamol as needed for six weeks. The same investigations were repeated after the treatment.The peripheral blood eosinophil count and serum ECP levels were significantly higher in asthmatic patients than in normal subjects (p<0.01,p<0.01 respectively). The serum ECP levels showed positive correlation with the peripheral blood eosinophil count (p<0.01). The serum ECP levels were negatively correlated with peak expiratory flow (PEF) (p<0.05); however, no correlation was detected between the serum ECP levels and FEV1 (p>0.05). After six weeks of treatment, peripheral blood eosinophil count and the serum ECP levels significantly decreased in the asthmatic group(p<0.01, p<0.01 respectively). Pulmonary function tests (PEF and FEV1) showed statistically significant improvement (p<0.01). We conclude that the serum ECP level is a valuable marker of the inflammatory changes in the airways of atopic asthmatic patients. As an objective parameter,serum ECP measurement may be used to monitor disease activity and predict the efficacy of antiinflammatory treatment in atopic asthmatic patients. |
|
| 2. | The prevalance of occupational asthma in car painters
Sibel ÖZKURT, Mehmet ZENCİR, Murat HACIOĞLU, Remzi ALTIN, Fatma FİŞEKCİ
Pages 49 - 53
Ülkemizde erişkinlerde astım %2-4 oranında görülmektedir ve erişkin astımının da %2-15'i mesleksel astım (MA)dır. MA hakkındaki bilgiler, hastalığın arttığı ve büyük bir sağlık problemi olmaya başladığı yönündedir. MA'ın en sık görüldüğü iş kollarından biri de boya sektörüdür. Bu sektörde çalışan işçilerde izosiyanatlara maruziyet söz konusudur. Denizli'deki oto boyacılarında mesleksel astım sıklığını araştırmayı amaçladık. Toplam 270 oto boyacısından çalışmaya katılmayı kabul eden 249 kişiye Toraks Derneği Mesleksel ve Çevresel Akciğer Hastalıkları Değerlendirme Formu modifiye edilerek hazırlanan anket uygulandı ve solunum fonksiyon testleri (SFT) yapıldı. Anket sonuçlarına göre Peak Expiratory Flow Rate (PEFR) takibi gereken 34 kişiden kabul eden 29'una 2. aşama olarak PEF takibi yapıldı. Tümü erkek olan işçilerin yaş ortalaması 28.5±8.4 (13-51) yıl idi ve %62.2'si halen ortalama 12.8±14.0 paket-yıl sigara içmekteydi. Çalışmaya başlama yaşı ortalaması 12.5±1.8 (7-24) yıl, maruziyet süresi ortalaması 13.9± 2.3 (2-24) yıl olarak hesaplandı. İşçilerin %76.3'ü kapalı sistemden önce de oto boya işinde ortalama 10.2±6.9 yıl çalışmıştı. SFT parametre ortalamaları çalışma gününde iş öncesi ve sonrasında normal sınırlarda idi. İşçilerde en sık karşılaşılan yakınma nefes darlığı (%14.9), öksürük (%13.3) ve hırıltılı solunum (%10.8) idi. MA tanısı semptomlara göre %22.1 (55 işçi), FEV1'e göre %0.4 (1 işçi), PEF takibine göre %1.6 (4 işçi) oranında kondu. PEF takibine göre elde ettiğimiz oranın düşüklüğü PEF takibinin sonuçlarının istenen düzeyde elde edilememesine bağlı olabilir. MA prevalans araştırmalarında anket uygulanmasının yanı sıra olguların PEF takipleri ve non-spesifik bronş provokasyon testlerinin (NSBPT) yapılması daha doğru sonuçların elde edilmesi açısından önem taşımaktadır. In our country asthma affects 2-15% of the adult population of which 2-4% has occupational asthma (OA). The data on OA suggest that it is beginning to be a major health problem. One of the jobs OA is most encountered is painting. The employees working in this sector are exposed to isocyanates. We aimed to investigate the frequency of OA among the car painters in Denizli. A modified questionnaire of occupational and enviromental respiratory disease evaluation form of Turkish Thoracic Society and pulmonary function tests (PFT) were applied to 249 of the 270 car painters who accepted to participate in the study. According to the questionnaire results, Peak Expiratory Flow Rate (PEFR) follow-up was performed on 29 of those 34 who accepted the procedure. The employees were all male with a mean age of 28.5±8.4 ( between 13-51) years. 62.2% of them were stil smoking an average of 12.5±14.0 packages-year. The mean age of the employees to start working was 12.5±1.8 ( 7-24) years and duration of paint exposure was 13.9± 2.3 (2-24 )years. 76.3% of the employees have worked in car painting for an average of 10.2±6.9 years before working in a closed system. The mean PFT measurements were within normal range before and after a day’s work. The most common complaints were dyspnea (14.9%), cough (13.3%) and wheezing (10.8%). The diagnosis of OA was made by symptoms in 55 employees (22.1%), FEV1 in 1 employee (0.4%) and PEFR in 4 employees (1%). The rate of diagnosis by using PEFR follow-up was low because the measurements were not obtained in desired levels. In OA prevalence investigation, PEFR follow-up and non-specific bronchial provocation tests (NSBPT) as well as questionnaire applications provide valid results. |
|
| 3. | The relationship of sleep apnea-hypopnea syndrome and genetics: hla groups analysis
Süha ALZAFER, Çağlar ÇUHADAROĞLU, Baykal TÜLEK, Neşe AYDEMİR, Mustafa ERELEL, Feyza ERKAN
Pages 54 - 58
Uyku apne hipopne sendromu (UAHS) önemli bir sağlık problemi olduğu kadar toplumsal bir sorundur. Farklı popülasyonlardaki sıklığı %2 ila %4 arasında değişmektedir. Bununla beraber hastalığın genetik ilişkisi hala açık değildir. Bu çalışmanın amacı; objektif genetik bir marker olan insan lökosit antijenleri (Human leukocyte antigens = HLA) doku grubu analizini kullanarak, Türkiye popülasyonunda UAHS oluşumu ile kalıtım arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. UAHS tanısı almış 45 hasta ile yaş ve vücut kitle indeksleri karşılaştırılabilir 28 sağlıklı kontrol çalışmaya katıldı. Tüm hastalar Medilog MPA 15 kanal polisomnografi cihazı ile ayrıntılı bir gecelik uyku çalışmasına alındı. Takasaki mikrolenfositoksisite yöntemiyle her bir grubun; 22 HLA-A, 49 HLA-B, 8 HLA-C, 21 HLA-DR, 5 HLA-Q antijenleri için HLA tiplemesi yapıldı. HLA-A28 (P<0.02), CW3 (p<0.03) ve DR15 (p<0.02) sıklıkları UAHS hastalarında anlamlı olarak yüksekti. Ancak HLA B27 (p<0.02) ve B13 (p<0.02) kontrol grubunda anlamlı yüksekti. Sonuç olarak bazı HLA tiplerinin Türk UAHS'li hastalarda yaygın olduğunu gösterdik. Ancak HLA tiplemesi UAHS patogenezini açıklamada veya klinik pratikte UAHS risklerini saptamada tek başına yeterli değildir. Sleep apnea-hypopnea syndrome (SAHS) is an important health as well as a social problem. The reported prevalence in different populations ranges between 2-4%. However, the relationship between SAHS and genetics is still unclear.The purpose of this study is to investigate the relationship between genetics and the SAHS development in Turkish population using human leucocyte antigen (HLA) groups analysis as an objective marker. Forty-five patients diagnosed as SAHS and twenty-eight healthy control subjects comparable for age and body mass index were enrolled in the study. A detailed overnight study by Medilog MPA 15 channel polysomnography was performed to all the subjects. HLA typing of each group was performed for 22 HLA-A, 49 HLA-B, 8 HLAC, 21 HLA-DR, 5 HLA-Q antigens using Takasaki microlymphocytotoxicity method. However the frequencies of HLA B7 (p<0.02) and B13 (p<0.02) were significantly higher in controls. As a result, we showed that certain HLA types were common in Turkish patients with OSAHS than in the control subjects. However HLA typing alone is not enough to explain the pathogenesis of SAHS or to determine the risk of SAHS in clinical practice. |
|
| 4. | The role of autofluorescence bronchoscopy in the investigation of synchronous cancer
Erdoğan KUNTER, Ahmet İLVAN, Murat APAYDIN, Erkan BOZKANAT, Turgut IŞITMANGİL, Zafer KARTALOĞLU, Oğuzhan OKUTAN
Pages 59 - 67
Akciğer kanserinin teşhis ve tedavisinde elde edilen olumlu gelişmelere rağmen hastalığın prognozunda istenilen iyileşme sağlanamamıştır. Bunun nedenleri arasında tanı koymada gecikmeler ve tedavi planlaması sırasında gözden kaçan senkron kanserler sayılabilir. Otoşoresan bronkoskopi (OFB), akciğer kanserinde erken tanı, evreleme ve cerrahi sınır tespiti gibi konularda son yıllarda kullanıma giren umut veren bir yöntemdir. Biz bu çalışmada OFB'nin akciğer kanserinde senkron kanser araştırmasındaki yerini göstermeyi amaçladık. Çalışmaya 29-78 (59.8±10.5 yıl) yaşlarında 35 (30 erkek, 5 kadın) olgu alındı. Hastalardan 24'ü akciğer kanseri şüphesi ile araştırılan, 11'i ise daha önce akciğerin primer veya metastatik kanseri nedeniyle opere edilmiş ve nüks veya rezidü kanser yönünden araştırılan olgulardı. Hastalara aynı seansda ve ardışık olarak, konvansiyonel bronkoskopi (KB) ve OFB uygulandı. Her iki yöntemle malign veya premalign olduğundan şüphelenilen yerler saptanarak biyopsi alındı. Çalışmada yer alan hastalardan sekizinde (%22) primer kanserin veya lezyonun dışında bir başka premalign veya malign lezyon, 4 hastada ise (%11) en az bir tane daha senkron kanser olduğu görüldü. Senkron kanser tespitinde KB ve OFB'nin tanısal doğrulukları karşılaştırıldığında sırasıyla; sensitivite %19, %94; spesifite %52, %44; pozitif prediktivite %13, %25; negatif prediktivite %73, %97; toplam doğruluk oranı %39, %52; olarak bulundu. Sonuç olarak akciğer kanseri olgularında senkron kanser araştırmasının mutlaka yapılması gerektiği ve OFB'nin premalign lezyon ve senkron kanser tespitinde KB'den daha duyarlı bir yöntem olduğu kanaatine varıldı. Diagnostic and therapeutic developments have been achieved in lung cancer without a satifactory improvement in its prognosis.Delays in diagnosis and overlooked synchronous cancers while deciding on a treatment protocol are some of the reasons causing this outcome. Autofluorescence bronchoscopy (AFB) is a promising procedure introduced recently as adjunct in early diagnosis, staging and surgical margin determination of lung cancer.In this study we aimed to show the role of AFB in detecting synchronous cancer in cases with lung cancer. 35 patients (30 male, 5 female), ages between 29-78 (mean: 59.8±10.5 ) were enrolled in the study. Of 35 patients, 24 were being investigated for possible lung cancer. 11 patients had thoracic surgery for primary or metastatic lung cancer and were being evaluated for recurrent or residuel cancer. Conventional bronchoscopy (CB) and AFB were performed successively at the same session. Areas suspected to be malignant or premalignant were determined using both methods and biopsies were obtained. In 8 of the patients (22%) malignant or premalignant lesions other than the primary cancer or lesion and in 4 (11%) at least one synchronous cancer was detected. The diagnostic accuracy rates for the detection of synchronous cancer using CB and AFB were as follows respectively: sensitivity 19%,94%; specificity 52%, 44%; positive predictivity 13%, 25%; negative predictivity 73%,97% and overall accuracy 39%,52%. In conclusion, we think that investigation for synchronous cancer must be performed in patients evaluated for lung cancer and AFB is a more sensitive method than CB in detecting premalignant lesions and synchronous cancer. |
|
| 5. | Radiological stage in lacrimal gland sarcoidosis
Halil YANARDAĞ, Erkan DERVİŞOĞLU, Tuncer KARAYEL, Sabriye DEMİRCİ
Pages 68 - 72
Sarkoidoz, nedeni bilinmeyen gözü ve orbital yapıları da kapsayacak şekilde vücudun herhangi bir dokusunu etkileyebilen sistemik granulomatöz bir hastalıktır. Bu çalışmanın amacı; kliniğimizce tanısı konulan ve takip edilen sarkoidoz hastalarında lakrimal gland tutulumu oranını tespit etmek ve bu hastalarda sarkoidozun tanı anındaki radyolojik evresini belirlemekti.1966- 2001 yılları arasında İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Genel Dahiliye Akciğer Biriminde takip edilen 512 sarkoidoz hastasının dosyası geriye dönük olarak incelendi.512 hastanın 9'unda ( %1,75 ) sarkoidoza bağlı lakrimal gland tutulumu tespit edildi. Bu dokuz hastanın beşi ( % 55,5) tanı anında Evre 0'dı. Sarkoidoz hastalarında normal akciğer grafisine ancak % 5-10 oranında rastlanılabilir, bunlar da sarkoidozun ekstratorasik bulguları özellikle de lakrimal gland tutulumu ile seyreden hastalardır. Sarcoidosis is a systemic granulomatous disease of unknown etiology involving any tissue of the body including ocular and orbital structures. The aim of this study is to investigate the frequency of lacrimal gland involvement and evaluate the initial radiological stage of disease among the sarcoidosis patients diagnosed and followed-up in our clinic. We retrospectively reviewed the medical records of 512 patients with sarcoidosis followed-up at Cerrahpafla Faculty of Medicine, Internal Medicine-Respiratory Disease Department between 1996-2001. 9 of 512 patients ( 1.75%) showed lacrimal gland involvement. 5 of these 9 patients (55.5%) were at radiological stage 0. We conclude that normal chest x-ray is seen in 5-10% of the patients with sarcoidosis frequently with extrathoracic disease especially involving the lacrimal glands. |
|
| 6. | The effect of intracerebroventricular gaba on the hypoxic ventilatory response in anesthetized rabbits
Nermin KARATURAN YELMEN
Pages 73 - 80
Akut devamlı hipokside ventilasyon önce artar ve sonra azalır. Ventilasyondaki bu azalma "roll off" olarak adlandırılır. Akut devamlı hipokside gözlenen bu bifazik solunumsal cevabın oluşumundan sorumlu mekanizmalar henüz açıklanamamıştır. Hipoksi şiddet ve süresine bağlı olarak beyin g-amino butirikasid (GABA) içeriğinde değişikliklere neden olur. Bu özelliği nedeniyle GABA, akut devamlı ve akut hipokside gözlenen solunumsal cevaplarda önemli bir rol oynayabilir. Bu nedenle çalışmamızda, akut hipokside solunumsal cevap üzerine GABA'nın etkisini ve periferik kemoreseptörlerin denervasyonundan sonra gözlenen akut hipoksik solunum depresyonu üzerine GABA'nın etkisini araştırdık. Bu şekilde GABA'nın akut devamlı hipokside gözlenen bifazik solunumsal cevabın hangi fazında etkili olduğunu göstermek istedik. Deneylerimizde Na-pentobarbital ile (25 mg/kg iv) anesteziye edilen tavşanlar kullanıldı. Deney hayvanlarına, stereotaksik yöntemle sol lateral serebral ventriküle yerleştirilen bir kanül aracılığıyla intraserebroventriküler (ICV) olarak g-amino butyric acid (12 µmol) verildi. Bütün deney hayvanlarında hava ve 3 dakikalık hipoksik gaz karışımı (% 8 O2-% 92 N2) solunması sırasında integre frenik sinir aktivitesi (IPA), solunum frekansı ( f), soluk hacmi (VT), solunum dakika hacmi (VE) ve sistemik arter basıncı (BP) kaydedildi ve ortalama sistemik arteryel basınç (OAB) hesaplandı. Normoksik gaz karışımı solunması sırasında, arteryel kemoreseptörleri intakt ve denerve hayvanlara ICV GABA verilmesi, VT (P<0.01, P<0.05), VE (P<0.01, P<0.05), BP (P<0.01, p<0.01) ve IPA (P<0.01, P<0.05) azalmalara neden olurken ICV GABA verilmesi arteryel kemoreseptörleri intakt hayvanlarda f (P<0.05) azaltırken, kemodenerve grupta f 'da , anlamlı bir değişim oluşturmadı. Arteryel kemoreseptörleri intakt ve denerve tavşanlara ICV GABA ile birlikte hipoksik gaz karışımı solutulması integre frenik aktivitede ve solunumsal parametrelerinde artışlara neden oldu. Bulgularımıza göre ICV GABA verilmesi normoksik koşullarda solunumsal depresyona neden olurken, hipoksik koşullarda gerek kemoreseptörleri sağlam gerek denerve grupta solunumsal ventilasyonu artırmaktadır. Bu durumda GABA hipoksik depresyondan sorumlu tutulamayacağı gibi hipoksik koşullarda nonspesifik eksitatör bir etkiyle ventilasyon artışından sorumlu olabilir. Acute hypoxia produces an increase in ventilation; however, acute sustained hypoxia causes an early increase followed by a decrease in ventilation , called ‘roll off’. The underlying mechanism of this biphasic response is unclear. Hypoxia causes changes in brain g-aminobutyric acid (GABA) content depending on its severity and duration. Therefore GABA may play an important role in the decrease in ventilation observed in acute sustained hypoxia. In this study we investigated the effects of GABA on the respiratory response during acute hypoxia and the acute hypoxic respiratory depression observed after peripheral chemoreceptor denervation. We used rabbits anesthesized with Na-pentobarbital (25 mg/ kg) intravenously . Intracerebroventricular (ICV) GABA (12 µmol) was given to the test animals by a catheter introduced into the left cerebral ventricle using the stereotaxic method.Integrated phrenic nerve activities(IPA), respiratory frequencies (f ), tidal volumes (VT), ventilation minute volumes(VE) and systemic arterial blood pressures (BP) of the test animals were recorded while they respired room air and hypoxic gas mixture (8% O2, 92% N2) for 3 minutes. ICV GABA caused a decrease in VT (p<0.01, p<0.05), BP (p<0.01,p<0.01) and IPA (p< 0.01,p<0.05)in animals with intact or denervated arterial chemoreceptors during normoxic gas respiration. While it caused a decrease in f in animals with intact arterial chemoreceptors, no significant change in f was observed in those with denervated arterial chemoreceptors. ICV GABA administration with hypoxic gas mixture inhalation resulted in an increase in integrated phrenic nerve activity and respiratory parameters in animals with intact or denervared arterial chemoreceptors. These findings suggest that ICV GABA increases respiratory ventilation in animals with denervated or intact arterial chemoreceptors in hypoxic conditions while it induces respiratory depression in normoxic levels. Thus, GABA may be responsible for the increased ventilation under hypoxemic conditions through a nonspesific excitator effect but not for acute hypoxic ventilatory depression |
|
| 7. | Rinosinüzitler Murat TOPRAK
Pages 81 - 84
|
|
|
|
|